نقدی بر آشپزخانه های اوپن (open)

تیتر دو: تبلیغاتی که آشپزخانه هایمان را باز باز می کند!!

 

همانطور که می دانید معماری هر کشور نشان دهنده فرهنگ و آداب و رسوم آن کشور می باشد و در حقیقت هر کشور مطابق با ارزشها و فرهنگ عرفی و حتی دینی خود سبکی از معماری را جهت ساختمان سازی و شهر سازی خود ابداع می کند. در ایران و پس از آنکه مردم ایران دین اسلام را به عنوان دینی کامل و جامع پذیرفتند سعی نمودند تا نوع زندگی و سایر مسائل روزمره خود را با آیین و دستورات این دین هماهنگ کنند که یکی از آن موارد سبک معماری اسلامی بود. یکی از مهمترین عناصر معماری اسلامی خانه می باشد. خانه جایی است که افراد یک خانواده دور هم جمع می شوند و در واقع پوشش و حریمی است تا افراد خانواده در آن با آرامش با یکدیگر زندگی نمایند. آشپزخانه همانطور که از نامش نیز مشخص است جایی است جهت تهیه غذای خانواده و آن قدر این محل مهم بوده است که برای خود یک خانه در نظر گرفته شده است (آش= نماد غذا ---- خانه = نماد مکان آشپزخانه)

در واقع آشپزخانه علاوه بر اینکه محل تهیه غذا می باشد مکانی است که خانم خانواده در آن باید احساس راحتی و البته امنیت بکند. امنیتی که حتی در مواقعی مانند مهمانی نیز مورد توجه است. تا چند سال پیش همه آشپزخانه های کشورمان مانند یک اتاق بود . اتاقی که در آن عنصر امنیت نقشی اساسی داشت. ولی مع الاسف با هجوم سبک زندگی غربی به کشورمان و قاعدتا معماری غربی که یکی از عناصر مهم سبک زندگی غربی می باشد آشپزخانه های خانه های ایرانی کم کم تغییر نمودند تا جایی که به آشپزخانه های اُپن (open) معروف شدند.

آشپزخانه اپن (همانطور که از نامش نیز پیدا است) آشپزخانه ای است که دیگر مانند قبل مثل یک اتاق از دید پنهان نیست و در واقع باز و اپن است. ایراد اساسی این آشپزخانه این است که در هنگام مهمانی تمام مهمانان هرآنچه در آن اتفاق می افتد را می بینند. زن ایرانی که بخواهد حیا و حجابش را حفظ کند فرض کنید مقابل چشم مهمانانِ قاعدتاً نامحرم خود، بخواهد هم حجابش را حفظ کند و هم آشپزی نماید و یا به تهیه پذیرایی بپردازد.

حتماً خاطرتان هست در ابتدای مد شدن آشپزخانه های اپن مردم به جهت اینکه با آنها احساس راحتی نداشتند در ابتدای ورودی آنها پرده ای نصب می کردند دقیقاً به این خاطر که در برابر مهمانان خود احساس راحتی نداشتند. یعنی از یک طرف با عوض کردن سبک آشپزخانه خود به مد روز پیوستند و از طرفی دیگر با نصب پرده دوباره خود را از چشمان نامحرمان پنهان می کردند.(تناقض باز و بسته)

اما مدتی بعد با عادی شدن این نوع آشپزخانه ها دیگر پرده ها هم کم کم فروافتاد و امروز در کمتر آشپزخانه اپنی شاهد پرده می باشیم و این یعنی پذیرش اصل این نوع آشپزخانه.

اما جدای از اینکه چه کسی (یا کسانی) در این مورد غفلت نمودند بد نیست نگاهی به تبلیغات صدا وسیما نیز بیاندازیم. مواد خوارکی که با آشپزخانه سر و کار دارند کم نیستند. از روغن و سس و ماکارونی گرفته تا هود و سینک و ...  .

ولی موردی که در تمامی این نوع تبلیغات به چشم می خورد نه تنها ترویج آشپزخانه اپن است بلکه در بیشتر موارد پا نیز از این فراتر رفته و آشپزخانه ای لوکس و کاملاً کلاسیک به نمایش در آید به طوری که واقعاً سؤال است که مگر چند درصد از مردم ما آشپزخانه هایی (و یا بهتر بگوییم خانه هایی) اینگونه دارند؟!؟

وسایل و امکاناتی که در این نوع تبلیغات نمایش داده می شود کالاهایی کاملاً فانتزی و تجملاتی می باشد.

کوبیدن بر طبل اشرافی گری و به خصوص سبک معماری غربی چرا پای ثابت همه تبلیغات رسانه ملی گردیده است؟ آیا مدیران و مسئولان این امر غافلانه به این موارد دامن می زنند و یا عامدانه؟!؟